Açıyorsun haber kanalını, alt yazı fırıl fırıl dönüyor; son dakika…
Son dakika diye verilen yazıyı okuyorsun bildiğin haber…
Mesela, Macron /Putin görüşmesi son dakika…
Mesela, Erdoğan’ın Montrö açıklaması son dakika…
Mesela, Zelenski’nin Avrupa Birliği’ne başvurusu son dakika…
Diyeceksiniz ki, saydıkların son dakika haberleri ne var bunda? Haklısınız diyeceğim fakat bir gün sonra da, hatta iki gün sonra da tıpkı haberleri son dakika diye sunuluyorlar…
İtirazım buna…
Bütün kanallar istinasız ekranın üzerine yapıştırmışlar son dakika yazısı (sanki o yazıyı gören ekrana kilitlenecekmiş gibi) ekranın altında öteki haber başlığı var, ekranda konuk apayrı şeyler söylüyor.
Hangisi son dakika!
Ekrandaki yorumcunun söylediği mi?
Ekrandaki başlık mı?
Ekranın en altından akan yazı mı?
Hangisi son dakika!
32. kanaldan başladım, 40’inci, 41’inci, 42’nci, 44’üncü,45’inci ,47’inci, 48’inci, 53,’incü 62.’inci Kanal’ı dolaştım.
Hepsinde birebir etiket: Son dakika…
Ama haberleri bayat, eski son dakika, kararı geçmiş son dakika. Anlamsız son dakika.
Bunu yapan arkadaşlara diyorum ki; baltayı ayağınıza değil belinize vuruyorsunuz…
(Yeri gelmişken bir parantez açmak isterim. Bu yorumu yapma yetkisini nerden buluyorsun diye soran olabilir. Uzun yazılı basın serüveninden sonra 1993 tarihinde televizyon haberciliğine geçtim. Yanılmıyorsam en eskilerinden biriyim. Parantez içinde bir parantez daha açayım ispat olarak Show TV kanalın birinci canlı haberinin künyesine baksınlar imzamı göreceklerdir parantez içindeki parantezi kapatıyorum. Daha sonra üstlendiğim misyonları saymıyorum, bu sebeple kendimi bu satırları yazmakta en azından kelam sahibi sayıyorum. Ana parantezi kapatıyorum)
Savaşta, zelzelede, doğal afetlerde, olimpiyatta, şenliklerde, sporda hayatın her alanında haberciler birbirleriyle yarışır. Yarışları da gerekir. Yarışmazlarsa gazetecilik ölür.
Haber kanalları da birbirleriyle yarışır. Her program, her haber bülteni kendi saat diliminde birinci olmak ister. Bu uğurda elinden gelini yapar. Haklıdırlar. Yarış amansızdır, acımasızdır, yarışın içine girenler amok koşucusu gibidir…
Zaten gazeteciliğin özü de bu değil mi? Ölene kadar haberin peşinde koşmak. Öleceğini bildiğin halde bildiğin yolunda yürümek değil mi?
(yine bir parantez açma gereksinimi duydum. Postmodernist siyasetin girdabına haber kanalları da mı kapıldı ne? Bazıları bilerek bazıları bilmedin post- truth akımın fırtınasıyla savruluyor mu ne? Parantezi kapattım)
Sonunda ne oldu biliyor musunuz?
Dün akşam saatlerinde tüm kanalların 24 saattir son dakika diye verdiği bayat haberler bir anda gerçek haberin inandırıcılığını savurdu attı.
Ekranlarda tekrar son dakika etiketi; dün akşam saatleri, altı üzere: Rusya Ukrayna TV binasını vurdu…
Haber kanalı yöneticilerine soruyorum; bu haber yeni mi nitekim son dakika üzere mi, yoksa gün uzunluğu son dakika etiketiyle verdiğiniz üzere bayatlamış haber mi?
Gerçekten Rusya TV binasını vurdu mu?
O anda mı?
Sizlerin son dakika diye sunduğunuz rastgele bir vakit diliminde mi?
Haber kanalları birbirleriyle yarışacağım daha fazla reyting yapacağım diyerek inandırma düzeylerini süratle düzey kaybetmeye başladı.
Dikkat edin…Gün gelir o son dakika etiketiyle yayınlanan haberler inandırıcılığını yitirir, kanıksanır; kumandanın tuşuna basılıp geçilir…
Tavsiyem budur; dikkat edin!..
Bu mesleksel yazı değil. Haydi kısmen mesleksel diyelim. Bu hepimizin Ukrayna savaşı nedeniyle vaktimizin TV ekranlarında geçirdiğimiz için yazılmış yazıdır.
