İşte Sedef Kabaş‘ın tahliye edildiği birinci duruşmadaki savunması:
Boğaziçi Üniversitesi’nden Milletlerarası Alakalar ve Siyaset Bilimi üzerine lisans, Boston Üniversitesi’nden TV Haberciliği ve Yayıncılığı üzerine yüksek lisans, Marmara Üniversitesi Yüksek Gazetecilik kısmından alınmış doktora derecem var. Yurtdışında burslu okumuş, dünyanın en büyük haber kanalı CNN International’ın Atlanta’daki haber merkezinde çalışmış tekrar kendi isteği ile ülkesine dönmüş bir TV habercisiyim. Uzun yıllar ülkemizdeki çeşitli ulusal kanallarda yayınlanmış binlerce haber/röportaj programına imza attım. Bilhassa son yıllarda tekrar pek çok haber kanalında konuk konuşmacı olarak sayısız canlı yayına katıldım. Bugüne kadar ne yaptığım programlar ne de katıldığım yayınlar ile ilgili olarak hakaret dâhil hakkımda açılmış tek bir dava yoktur. Bu gerçek, şahsım ile ilgili olarak ortaya atılan “provokatör” tezini temelden çürütmektedir.
‘Recep Tayyip Erdoğan beni milyonlara amaç gösterdi’
Gazeteci ve TV habercisi olmanın yanı sıra çeşitli üniversitelerde öğretim vazifelisi olarak binlerce öğrenci yetiştirmiş; bir eğitmen olarak bağlantı, liderlik ve medya üzerine sayısız eğitim, seminer, konferans vermiş; ülkemizin önde gelen şirketlerinin üst seviye yöneticilerine danışmanlık yapmış biriyim. Tüm bu nedenlerden dolayı davet edildiğim bir eğitim konferansında, kamuya açık 2000 kişinin dinleyici olarak bulunduğu bir salonda yaptığım ve sonrasında da Youtube’da yüzbinlerce kişinin izlediği bir konuşmanın görüntüsünü, geçen sene bu vakitlerde AK Parti yetkilileri kasıtlı biçimde montajlayarak gıyabımda müthiş bir iftira kampanyası başlatmışlardır. 2021 Nisan ayında AK Parti küme toplantısında şahsen Cumhurbaşkanı Recep Tayip Erdoğan canlı yayında milyonlara beni aleni halde gaye göstererek “128 Milyar Dolar Nerede sorusu koca bir palavra ve bu büyük palavrası CHP başkanı Kemal KILIÇDAROĞLU’na söyleyin buyruğunu veren işte bu bayan” demiştir. Akabinde da Topraklar Değil, Beyinler İşgal Ediliyor isimli TEDx konuşmamın içeriği kasıtlı biçimde çarpıtılarak, yani Hitler’in propaganda bakanı Goebbels’e ilişkin kelamlar güya bana aitmiş, güya ben söylemişim üzere montajlanarak kamuoyuna izletilmiştir. İronik biçimde Goebbelsvari kara propaganda tekniklerini eleştirdiğim bir eğitim seminerim Goebbelsvari bir kara propagandanın gereci yapılmıştır. Hem “topluma büyük palavralar söyleyin” tavsiyesini veren bir eğitmen olduğum iftirası hem de aleni biçimde halkın kandırılmaya çalışması nedeniyle mevzuyu yargıya taşıdım. Recep Tayyip Erdoğan aleyhine 128 kuruşluk tazminat davası açtım. Merak ediyorum sanki hukuk karşısında hakkımı aramak şahsıma yönelik hasımlığın sebeplerinden biri olabilir mi? Mahkemenin dikkatine sunmak istediğim bir öteki konu da şu; Daha evvel “topluma büyük palavralar söyleyin” dediğim iftirasında bulunanlar ile artık “Cumhurbaşkanına hakaret etti” argümanında bulunanlar BİREBİR KİŞİLER!
‘Bugün bu ülkede en ağır ‘suç’ cumhurbaşkanına hakaret’
İşte bu tıpkı şahıslar artık bir atasözünden zorlama biçimde hakaret cürmü çıkarmaya çalışıp, benim 13 yıla yakın mahpusla cezalandırılmamı talep ediyorlar! Halbuki IŞİD terör örgütü üyesi olup, Suriye’de örgütsel eğitimler alıp, emniyetin “canlı bomba” listesinde bulunsaydım, cezasız özgür bırakılacaktım. Milletlerarası uyuşturucu ticareti yapıp, Mersin Limanı’na 4.9 ton kokain getirmiş olsaydım, bırakın soruşturma açılmasını ismim dahi zımnî tutulduğu için dışarıda rahat rahat dolaşacaktım. Terör örgütü PKK’nın başı Öcalan ile görüşüp, mektubunu devlet televizyonunda okuyarak siyasi bildirisini topluma iletme “misyonunu” üstlenmiş olsaydım, görüşleri referans alınan bir “akademisyen” olacaktım. Bugün FETÖ dedikleri “Hoca Efendi”leri için övgüler düzüp, Pensilvanya’da birlikte fotoğraf çekilmiş olsaydım, muhtemelen mevcut iktidarın beğenilen bakanlarından biri olacaktım. Kamunun mallarına, topraklarına, madenlerine, limanlarına, marinalarına, fabrikalarına “çöküp”; yolcu, hasta, müşteri garantili yöntemsiz kaç devlet ihalesini kapıp, halkı milyarlarca dolar ziyana uğratsaydım, bir de millete ana avrat hitap etmiş olsaydım, bulunmaz hint kumaşı olacaktım. Ya da bir muhalefet başkanının hızına yumruk atsaydım tutuksuz yargılanacak ve hakkımda en fazla 3 yıl mahpus istenen biri olacaktım. Ne var ki, bugünün Türkiye’sinde birilerine nazaran en büyük “suçu” işledim. Ne terör, ne cinayet, ne uyuşturucu ticareti, ne nitelikli dolandırıcılık, ne vatana ihanet… Bugün bu ülkede en ağır “suç” Cumhurbaşkanına hakaret!
Peki, hakaret kabahat mudur? Elbette kabahattir. Kanaatimce kabahat olmasının ötesinde ayrıyeten ahlaki bir problemdir. Fakat bu kabahat HERKES için geçerlidir, çünkü hukuk karşısında herkes EŞİTTİR! Örneğin Cumhurbaşkanına hakaret etmek nasıl bir hata ise Cumhurbaşkanı da bir diğerine hakaret ettiğinde benzeri hatası işlemektedir. Yani bu kabahati işleyen herkes için eşit ceza ya da bu cürmün mağduru için eşit muhafaza temin etmek, hukuk devleti olmanın bir gereğidir.
Oysa mevcut durumda Cumhurbaşkanına özel bir müdafaa kalkanı yaratılmaya çalışılmaktadır. Daha evvel tarafsız Cumhurbaşkanı için çıkartılmış olan TCK’nın 299. Unsuru, Anayasamızın 90. Unsuru açısından artık yok kararındadır.
Zira Türkiye’nin imzaladığı milletlerarası mukaveleler “Hukuk karşısında herkes eşittir” prensibinden hareketle devlet liderlerine özel, ayrıcalıklı, istisnai bir statü tanınamayacağını belirtiyor. En son AİHM tarafından verilmiş 19 Ekim 2021 tarihli Vedat Şorli kararı bunu bir defa daha teyit ediyor. Karar hem Devlet Liderlerine ayrıcalık ve özel müdafaa sağlanamaz diyor hem TCK’nın 299. Hususunun kaldırılmasını “hukuki zorunluluk” olarak nitelendiriyor. Anayasamızın 90. hususu de milletlerarası mukaveleler ile iç hukuk çelişiyorsa, birincisi geçerlidir diyor. Yani aslında Cumhurbaşkanı Erdoğan’a hakaret edildi tezi ile 160 binden fazla vatandaşımız hakkında açılan soruşturma ve 33 binden fazla vatandaşımıza verilmiş mahkûmiyet kararları yok kararında olan bir yasaya dayandırılıyor. Bir bakıma hukuk hiçe sayılarak fiili bir durum oluşturulmaya çalışılıyor.
Gelelim “Gazeteci Sedef Kabaş Cumhurbaşkanı Erdoğan’a hakaret etti” iddiasına… Bir müdafaa kalkanı olsa da olmasa da ben Cumhurbaşkanı’na hakaret etmedim, etmem. Zira rastgele öteki birine de hakaret etmem, edilmesini de tasvip etmem. Lakin ülkeyi ekonomik, siyasi, tüzel ve neredeyse her alanda tarihteki en ağır kaidelere mahkûm etmiş bir iktidarı ve onun başat temsilcilerini gerekirse en ağır formda eleştiririm. Takdir edersiniz ki, bu tenkitler tabir özgürlüğü kapsamında olup, hem TC vatandaşı olarak en temel Anayasal hakkım hem de bir gazeteci olarak en asli misyonumdur.
Peki, ne oldu? 14 Ocak 2022 tarihinde TELE1’de Demokrasi Arenası programında Sayın Uğur Dündar’ın “siz siyasete son devirde hâkim olan kırıcı, kutuplaştırıcı, ayrıştırıcı hatta tehtitvari üslubu nasıl değerlendiriyorsunuz?” sorusuna karşılık olarak 1980 öncesi bu toplumun nasıl “sağcı mısın, solcu musun” diye bölündüğünü, artık de “AKP’li misin, değil misin” diye tekrar zalimce adeta tarihten hiç ders alınmamışçasına bölündüğünü söyledim. Bu halk Erdoğan’a çok baht verdi, çok takviye, çok paye verdi, çok düzgün makamlara getirdi fakat karşılığında kendisi birleştirici bir üslup yerine bizi ısrarla, sistemli olarak kutuplaştırdı dedim.
Siyasette arbedeler, çatışmalar, fikir ayrılıkları olabilir fakat tartışmalar aşikâr bir seviyede olmalıdır, gerektiğinde hiciv sanatından yararlanılabilir, ironi yapılabilir, ya da atasözleri kullanılabilir. Ancak düşük üslup ya da küfür kabul edilemez dedim.
Türkiye Cumhuriyeti’ni Türk Milleti’nin birliğini temsil eden birinin bu milleti; benden olmayan herkes “düşman”, bana oy vermeyen herkes “hain”, bana muhalefet yapan herkes “terörist” diyerek bölmek ne demektir? Bu telaffuzlar ile hem toplumun birlik ve beraberlik ruhu yok ediliyor hem de hakikaten düşman, hain terörist olanları ılımlaştırıyor, hem de onlara adeta legal bir yer oluşturuluyor, farkında mısınız? “Boğaziçi Üniversitesi’nin pırıl pırıl gençlerine terörist derseniz ya da İBB’de çalışan herkesi toptan “terörist” torbası içine atarsanız, gerçekte ‘terörist’ olanlara ne diyeceksiniz?” diye sordum. Bir balkon konuşması vardı tarihe geçmiş olan. Bu konuşmayı yapan ile bugün “terbiyesiz herif, cibilliyetsiz, Cumhur ittifakı olarak hepinizi önümüze katarız, daha bunlar düzgün günleriniz, anırsalar da anırmasalar da” diyen tıpkı kişi mi? Aynaya baktığı vakit kendisiyle gurur duyuyor mu Recep Tayyip Erdoğan? Sokak röportajlarında vatandaşların konuşmalarına bakın, hiç kimse hiç kimseye küfretmiyor, sıkıntılarını anlatarak argümanlar ortaya koyarak tartışıyorlar yani halkın sağduyusu sarayda oturanlardan çok daha fazla dedim. İçeriği bu olan konuşmamı güçlendirmek için de “Taçlanan baş akıllanır” derler, bir de bunun karşıtını söylerler deyip, malum atasözünü (biraz da değiştirerek, yumuşatarak öküz yerine büyük baş diyerek) örnek verdim. Zati sav edildiği üzere hakaret kastım olsa kelamın özgününü kullanırdım.
‘Takvim Gazetesi amaç göstererek birinci kurşunu attı’
Ne program sırasında (ki elli yıllık duayen gazeteci Uğur Dündar, rastgele bir hakaret kastı olduğunu düşünse tereddütsüz anında müdahale ederdi.) ne sonrasında söylemimden “Cumhurbaşkanına hakaret etti” çıkarımında bulunan olmadı. Daha kıymetlisi izleyicilerden de bu tarafta yorum, ikaz, tenkit, yapan çıkmadı. Zati 6 gün boyunca RTÜK dâhil hiç kimse bu türlü bir kanaate varmadı.
Bu canlı yayından bir hafta sonra 21.01.2022 tarihinde sanatçı Sezen Aksu’nun 2017 yılında yazdığı bir müziğin kelamlarına ait olarak iktidar yandaşları tarafından başlatılan karalama kampanyası devam ederken, sanatkarın konutunun önüne giden bir küme, tehditkar basın açıklamaları yaparken, Cumhurbaşkanı katıldığı Cuma namazında mikrofonu eline alarak “Hz. Adem efendimize kimsenin lisanı uzanamaz. O uzanan lisanları yeri geldiğinde koparmak da bizim misyonumuzdur.” dedi. Erdoğan’ın bu kelamları toplumsal medyada ağır bir tenkit furyasına neden oldu. Birebir günün akşam saatlerinde Takvim gazetesi bana aleni halde hakaret eden, beni açıkça gaye alan, savcıları vazifeye çağıran “Hoşt… Sedef Kabaş Cumhurbaşkanı’na hakaret etti savcıları vazifeye çağırıyoruz. Sedef Kabaş hesap verecek!” başlıklı haberi yayınladı. Birinci kurşun atılmıştı. Akabinde toplumsal medyada troller, yaylım ateşi misali linç, küfür, maksat gösterme kampanyası başlattılar. Adeta bir sanatkarın lisanını koparmayı kendine misyon bilen Erdoğan’ı, “mağdur” bireye dönüştürme planını devreye soktular.
‘Hüküm çoktan verilmişti’
O gece saat 2’de 6 polis tarafından gözaltına alındım. Halbuki çağırsalar giderdim. Yıllardır hakkımda sayısız kabahat duyurusu yapıldı, hasebiyle sayısız defa polis tarafından tabire çağırıldım. Bedelli emniyet mensupları çok uygun bilir, bir sefer olsun gitmezlik yapmadım.
İronik olarak bir öteki konuda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın şahsen açıkladığı İnsan Hakları Aksiyon Planı çerçevesinde “Artık gece yarısı beşerler konutlarından alınmayacak” demiş olmasıydı. Bırakın AİHM’i ya da Anayasa’yı kendi koydukları kanunlara bile uyma gereksinimi hissetmiyorlardı. Özetle söylenen öteki, uygulama değişikti.
Ertesi gün daha polis tarafından alınan sözüm bile tamamlanmamıştı ki o tarihte Adalet Bakanı olan Abdulhamit Gül: “Bu hadsiz beyanlar karşısında yargı cezasını verecektir.” dedi. Bir öbür ironi de tıpkı Bakanın daha evvel tekraren “Yargı bağımsızdır, bağımsız olmalıdır” halinde açıklamalar yapmış olmasıydı. Ardından koro halinde art geriye Bakanlar, Ak Parti’nin önde gelen isimleri, RTÜK Lideri beni “suçlu” ilan ettiler. Masumiyet karinesine hürmet duymaya ya da mahkeme kararını beklemeye gerek yoktu. Yani karar çoktan verilmişti.
Nitekim polise verdiğim tabir için bile saatler süren (sorulan sorulara ve verdiğim karşılıklara dair) denetimler, ağır telefon trafiği, ortamdaki tedirginlik çok şey anlatıyordu. Benzerini gencecik bir savcıya verdiğim söz sürecinde de yaşadık. Hem sözümün öncesinde saatlerce bekletildik, hem söz sonrasında savcının kararını açıklaması oldukça sürdü. İnsan ister istemez düşünüyordu, sanki tüm süreci “göklerden gelen bir karar” mı yönetiyordu?
Tutuklanma talebiyle sevk edildiğim nöbetçi mahkemede sayın hakim tereddütsüz “Delil karartma ve kaçma kuşkusu var” diyerek hakkımda tutuklu yargılanma kararı verdi. Halbuki ortada karartılabilecek, yok edilebilecek ya da değiştirilebilecek bir kanıt yoktu. Bir hafta evvel bir canlı yayında yaptığım konuşmayı nasıl karartabilir, yok edebilir ya da değiştirebilirdim ki? Ortada kaçacak bir bayan da yoktu. Yerim yurdum belirli, adresim sabitti. Polis her çağırdığında tabire gitmiş, yıllardır Ağır Ceza Mahkemesi dahil tekraren iktidarın önde gelenleri tarafından hakkımda açılmış davalarda yargılanmış tekrar de bırakın kaçmayı tek bir geri adım atmamıştım!
Sonuçta infazı kelam konusu olsa bir saat yatarı olmayan bir kelamda hatadan dolayı beni hapsettiler.
Yani evvel “suçlu” ilan ettiler, sonra mahpus yatırarak kendilerince ceza verdiler, 49 gün sonra da 11 Mart’ta sizin karşınıza çıktım. Yani bugünün Türkiye’sinde evvel karar veriyorlar, sonra ceza kesiyorlar, en sonunda da yargılıyor üzere hukukun adeta tersten işletildiği bir tablo var ortada.
İddianamede hakkımda 12 yıl 10 aya kadar mahpus istiyorlar. Atasözünden zorlama kabahat icat ettikleri yetmemiş üzere bir de “kamu görevlilerine de hakaret etti” diyerek ek suçlamaları ek edip, tutuklanmama adeta kendilerince münasebet ürettiler fakat bunu yaparken tekrar gayri hukuksal davrandıklarını fark etmediler ya da “Kim takar hukuku” diyerek hareket ettiler. Çünkü bireylerin bir kabahat isnadı karşısında en temel hakkı olan savunma hakkını bile bana çok gördüler. Bir nevi “Burası hukuk devleti mi kardeşim, ne savunması” dediler!
‘Bunların hepsi tenkit, asla hakaret kabul edilemez’
13 yıla yakın mahpus yatmamı talep etmelerini gerektirecek hangi hataları işlemiş olabilirim, nitekim merak ediyorum.
1. Anonim bir atasözü kullandım lakin içinde “saray” sözcüğü geçtiği için Cumhurbaşkanı’nın üstüne alınacağını hesap edemedim. Bu anonim atasözünü kullanırken hiçbir surette Recep Tayyip Erdoğan’ın ismini kullanmadım, şahsını gaye almadım.
2. Hakkımda yandaş medya ve troller tarafından Cumhurbaşkanı’na hakaret etti diye bir linç kampanyası başlatılınca, ben de hiçbir yorum yapmaksızın hakaret savına sebebiyet veren kelamın bir atasözü olduğunu, hatta Çerkes atasözü olduğunu yani anonim olduğunu ortaya koymak için bir tweet attım. Hepsi bu.
3. Ulaştırma Bakanı için yöntemsiz olduğu tez edilen ihaleler hakkında “İddiaların karşılığında bir data üretmeden trollerin palavra haberlerinden medet umarcasına bir zavallılık sergilemek yakışıyor mu” dedim.
4. İçişleri Bakanı için “Sayın Soylu’nun soyadına ihanet edercesine takındığı üslup, herkesi terörist ilan etmek, herkesi hain ilan etmek gerçek mu” diye sordum.
Anayasa Mahkemesi kararlarında da “Normalde diğerlerine söylendiğinde hakaret kabul edilebilecek sözler üst seviye siyasi ve kamu görevlilerine söylendiğinde TENKİT olarak sınıflandırılacaktır.” denmektedir. (Ergin Poyraz 2015, Başkan Balıkçı 2017)
‘Devletin ve iktidarın tüm imkanlarını kullanarak saldırdılar’
Dünyanın hiçbir demokratik ülkesinde ya da dünyanın hiçbir hukuk devletinde yaşanmayacak şeyleri yaşattılar bana… Kelamı ve kalemi dışında öbür hiçbir gücü olmayan bir bayana devletin ve iktidarın tüm imkanlarını kullanarak saldırdılar. Medyada maksat gösterdiler, toplumsal medyada linç ettiler, tehdit ettiler, küfrettiler, gece yarısı gözaltına aldılar, koro halinde “suçlu” ilan ettiler, hapsettiler… Bu kadar hücumun, öfkenin, hışmın karşısında Şanlı Türk Adaleti’ne sığınıyorum ve bu davanın en adil halde sonuçlanmasını diliyorum, hem şahsım hem ülkem adına…
Ve yüksek müsaadenizle şu soruları soruyorum;
• Sizce bir atasözünden zorlama formda hakaret hatası çıkaranların hakaret sicilinin oldukça kabarık olması manidar değil mi? Hakaret ettiğimi argüman ettikleri açıklamalarda bile hakaret ediyor olmaları kendilerini maddelerden muaf tuttuklarının bir göstergesi değil mi?
• Sizce ağza alınmayacak küfürlerin edildiği, aleni tehditlerin savrulduğu toplumsal medyadaki linç kampanyalarını “Aferin, düzgün bir ivme yakaladık, devam edin” diye teşvik etmek, suça azmettirmek değil mi?
• Sizce ekranda “Şahsım değerli değil, makamıma hakaret edildi” diyen kişinin açtığı manevi tazminat davasında “Şahsıma hakaret ettin, bana 250 bin TL ödeyeceksin” demesi, bir çelişki değil mi?
• Sizce “Cumhurbaşkanlığı makamına hakaret edildi” diyen kişinin daha sonra AK Parti’nin 81 vilayetteki teşkilatına seslenip hakkımda kabahat duyuruları yapılmasını istemesi davanın muhatabının aslında Cumhurbaşkanı değil AK Parti Genel Lideri olduğunun bir ispatı, bir itirafı değil mi?
• Sizce bir atasözü, bir tweet, bir yorum ya da bir eğitim semineri üzerinden bir gazetecinin daima maksat gösterilmesi, hakkında davalar açılması, yargılanması, hapsedilmesi gerçeklerin kamuoyu ile buluşmasını engelleme telaşının bir göstergesi değil mi?
• Sizce masumiyet karinesini hiçe sayarak bireylerin karar giymeden, hatta yargı karşısına çıkmadan ve hatta şimdi tabiri dahi alınmamışken “suçlu” ilan edilmesi ve bunun siyasi erki elinde bulunduranlar tarafından şuurlu, organize ve sistemli biçimde yapılması hukuka alışılmamış olmasının ötesinde, Aziz Türk Adaleti’ne hakaret değil mi?
• Öğrendiğim kadarıyla sav edilen kabahat, katalog kabahatlerden biri değil yani infazı kelam konusu olsa yatarı yok. Böylesi bir cürüm savı yüzünden kanıt karartma imkanı ve kaçma kuşkusuna dair tek bir delil olmadığı halde bir gazeteciyi tutuklu yargılamak, 49 gün hapsetmek, yalnızca o gazetecinin özgürlüğünü hukuksuzca kısıtlamanın ötesinde topluma bir gözdağı verme, toplumda endişe iklimi yaratma çabası değil mi?
• Sizce vaktinde bir şiirden ötürü 3 ay mahpus yatmış ve siyasi hayatı boyunca bunu bir “mağduriyet” kartı olarak kullanmış birinin artık bir atasözünden ötürü bir oburunu 13 yıla yakın mahpus yatırma çabası, tarihin bir cilvesi değil mi?
• Sizce Cumhurbaşkanlığı makamına hürmetten bahseden kişinin, o makamın birinci ve ebedi sahibine “ayyaş” demiş olması, bu ülkenin utancı değil mi?
• Sizce bu ülkenin özgür, adil, müreffeh günlere kavuşabilmesi için toplumun sesi olan gazetecilerin korkusuzca yazabilmesi, konuşabilmesi, soru sorabilmesi ve tenkit yapabilmesi, demokratik hukuk devleti için bir zaruret ve haklı bir uğraş değil mi?
• Ve sizce böylesi bir çabayı her türlü bedeli ödemeyi göze alarak ortaya koymak evlatlarımıza, gelecek kuşaklara bırakacağımız en büyük miras ve onun da ötesinde bir vatan borcu değil mi?
İddia edilen cürümleri mutlaka kabul etmiyorum; beraatime karar verilmesini ve tahliye edilmemi talep ediyorum…
