İş insanı Osman Kavala’nın tutuklu bulunduğu 17 sanıklı Seyahat Ana Davası İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi’nde karar çıkması bekleniyor.
Osman Kavala’nın savunmasının tam metni
Hakkındaki yargısal sürecin işleyişine değinen, kendisini cezaevinde tutmak için Seyahat protestolarına katılan binlerce kişinin itibarsızlaştırmak istendiğine dikkat çekti. “Gezi’nin maddi gereksinimlerini karşıladığım savı saçmalıktır” diyen Kavala’nın savunmasının tam metni şöyle:
Yaklaşık dört buçuk yıldır bana yöneltilmiş suçlamaların temelsiz olduğunu ortaya koymamıza, Seyahat davasından beraat etmiş olmama, tutuklanmamın hak ihlali olduğuna dair AİHM kararına karşın, Cumhurbaşkanı’nın ve birtakım siyasetçilerin hakkımda suçlayıcı beyanlarına devam etmeleri ve sudan münasebetlerle tutukluluğumun sürdürülmesinden ötürü savunma yapmamın anlamsız hale geldiğine kanaat getirmiştim. Bu davanın bu celsede karara bağlanmasına yönelik bir iradenin ortaya çıktığını gözlemlediğimden, alınacak kararı etkileyeceğini beklemesem de daha evvel tabir etmiş olduğum birtakım gerçekleri son bir sefer daha vurgulamak gereksinimi hissediyorum.
Bundan 28 ay evvel AİHM, tutukluluğumda hukuksal münasebetlerin değil siyasi faktörlerin rol oynadığı kararına varmıştı. Bu tarihten sonraki gelişmeler, tahliye, beraat, tıpkı gün daha evvel tahliye edilmiş olduğum kabahatten tekrar tutuklama ve sonra tekrar tahliye ve yeni bir kabahatten tutuklama, dava belgelerini ayırma, sonra birleştirip tekrar ayırma ve bunları gerçekleştirmek için maddeleri keyfi biçimde kullanma, yargı sürecinde Cumhurbaşkanı ve öteki siyasalların suçlayıcı demeçleri, bu davayı siyasi tesir altında büsbütün deformasyona uğramış bir yargı hadisesi, tutukluluğumun sürdürülmesini de kamu yetkisi berbata kullanılarak gerçekleştirilen hürriyetten mahrum bırakma hareketi haline getirmiştir.
2017 Kasım ayında tıpkı anda iki cürümden, Seyahat olaylarını yönetmek ve organize etmek ile 15 Temmuz darbe teşebbüsüne katılmaktan tutuklanmıştım. Anlaşılan, benim üzerimden bu iki olay ilişkilendirilmek isteniyordu. Tutuklanmamdan sonra, iddianamenin hazırlanmasını beklediğim iki yıllık müddet içinde bu türlü bir bağlantı kurmaya yarayacak hiçbir şey bulunamadığından suçlamalar ve evraklar ayrıştırıldı ve daha sonra FETÖ üyeliğinden yargılanacak olan Emniyet mensuplarının, medyada çıkan kimi yazılara dayandırdıkları hayali kurgu temelinde, birebir takımın yaptığı hukuksuz telefon dinlemeleri kullanılarak Seyahat iddianamesi hazırlandı. Kanıtların hukuka karşıt olarak elde edilmiş olmaları ve AİHM kararında da belirtildiği üzere, bu kelamda kanıtların rastgele bir yasadışı faaliyeti gösterir nitelikte olmamasından ötürü, Seyahat davası beraatlerle sonuçlandı. Anlaşılan bu karar Cumhurbaşkanı’nın yansısını çekince, tutukluluğumu devam ettirmek için, evvel, re’sen tahliye edildiğim darbe teşebbüsüne katılma suçlamasıyla, sonra da tıpkı kelamda kanıtlar kullanılarak maddelere, maddelerdeki tariflere muhalif biçimde kurgulanan casusluk suçlamasıyla, tutuklandım. Her iki suçlamayı içeren komplo teorileriyle ve aldatıcı beyanlarla doldurulmuş tuhaf bir iddianame hazırlandı.
Bu iddianameye nazaran ben uzun yıllar boyunca sanat kültür faaliyetleri kisvesi altında azınlıkları devlete karşı kışkırtmışım, bu faaliyetler aracılığıyla casusluk hedefiyle toplumun toplumsal, kültürel özellikleri ile ilgili kıymetli bilgiler temin etmişim. 15 Temmuz darbe teşebbüsüne de etkin olarak katılmışım, hukuka karşıt biçimde telefonlarımı dinleyip Seyahat kalkışması kurgusunu hazırlayanlarla görüşmeler yapmışım. Darbeden sonra kurulacak hükümette yer alacak olanların uyumu için de yurt dışı seyahatler gerçekleştirmişim. Bütün bu faaliyetlerde Henri Barkey ile sıkı bir işbirliği içinde çalışmışım, fakat çalışmalar çok profesyonelce yürütüldüğü için bu işbirliğini kanıtlayacak delil bulunamamış. Buna karşın, Henri Barkey’in 10 Mart 2016 tarihinde Adana’ya gittiğinde benim tıpkı tarihte Fransa’da olmam üzere kıymetli bulgulara ulaşılmış.
Anlaşılan iddianameyi hazırlayan ne değerine olursa olsun tutukluluğumu devam ettirmeyi amaçladığından, muhtemelen siyasi dayanak alacağını düşünerek, kendisini maddelerle kısıtlı hissetmemiş. Devlet kurumlarının işleyişi, nitelikleri, askeri ve siyasi bilgilerin temin edilmesi olarak bilinen casusluk hatasını toplumun toplumsal ve kültürel özellikleri ile ilgili araştırma yapmayı kapsayacak formda genişletmiş, yani her türlü keyfi uygulama için kullanılabilecek bir kabahat tipi icat etmiş. Evvelki savunmalarımda, tutukluluğumu sürdürmek için maddelerdeki tariflere riayet edilmeden kurgulanan casusluk suçlamasının, Nazi Almanyası’nda ceza maddelerinin içeriklerinden, varlık emellerinden kopartılarak kullanılmasını akla getirdiğini söz etmiştim.
Anladığımız kadarıyla Avrupa Kurulu Bakanlar Komitesi’nin tutukluluğumun devam etmesine yönelik uygulamaları incelemesi için AİHM’e başvurma kararından sonra davanın süratle karara bağlanmasına karar verildi. İspatsız ve mantıksız olarak birleştirilen davalar ayrıştırıldı. Mütalaada görüldüğü üzere, artık gereksinim kalmadığı için tutukluluğumu uzatmak için icat edilmiş cürümlerin, ipe sapa gelmez argümanların yer aldığı ikinci iddianamenin kullanım müddeti sona ermiş oldu.
İkinci iddianame yalnızca benim tutukluluğumu sürdürmek için hazırlanmıştı. Seyahat iddianamesi de beni maksat alıyor, lakin daha değerli bir fonksiyonu de var: George Soros’un ve benim içine yerleştirildiğimiz kurgu kullanılarak Seyahat protestoları kriminalize edilmeye, bunlara katılan yüzbinlerce yurttaşımızın iradeleri itibarsızlaştırılmaya çalışılıyor.
Gezi protestolarının Soros ve dış güçlerce hükümeti devirmek emelli bir kalkışma olarak planlandığı, iki yıl boyunca hazırlandıktan sonra sahneye konulduğu, benim bunun tertibini gerçekleştirdiğim kurgusunun, daha sonra FETÖ üyeliğinden yargılanan KOM dairesi yöneticileri tarafından kaleme alınmış olduğunu iddianamenin ekindeki fezlekeden biliyoruz. İddianamedeki bir kalkışma olarak Seyahat hareketlerini gerçekleştiren, yöneticisi olduğum bâtın yapı kurgusu, Ergenekon iddianamesindeki birbirleriyle bağı olmayan insanların zımnî bir örgüt olarak hükümeti devirmeye yönelik faaliyet gösterdiklerine dair kurguya epey benziyor. Ergenekon ve Balyoz davalarında yargı kullanılarak bireylerin tasfiye edilmesi amaçlanmıştı. Bunları düzenleyenler, hükümet üyelerini ve siyasetçileri, kurulan komplolara karşı kendileri tarafından korunduklarına ikna ettiler. Böylelikle sağladıkları siyasi takviyeyle hukuk kurallarına ters faaliyetlerde bulunma ayrıcalığına sahip oldular. KOM dairesince kaleme alınmış Seyahat protestoları ile ilgili kurgunun da birebir maksada hizmet etmek için hazırlanmış olduğu aşikardır. Lakin, Seyahat protestoları öncesinde ve protestolar sırasında toplumsal medya paylaşımları, toplantılar, şovlar, basın açıklamaları herkesin gözü önünde gerçekleştiğinden, o devirde bu komplo teorisi ikna edici bulunmamıştı, hükümet de bu kurguyu kullanma muhtaçlığı duymadı.
Bu teorinin o periyotta revaçta olmadığının en bariz göstergesi Başbakan’ın 12 ve 14 Haziran 2013 tarihlerinde aktivistlerle, protestolara katılan kümelerin sözcüleri ile görüşme yapmış olmasıdır. Argüman edildiği üzere, Seyahat olayları iki yıl boyunca toplumsal medya üzerinden paylaşılan bildiriler, kışkırtıcı tiyatro yapıtları aracılığıyla yapılan bir hazırlık sonucu ortaya çıkmış olsaydı, bundan istihbarat teşkilatının haberi olurdu; herhalde Başbakan da kendisini devirme planına hizmet edenlerle görüşme yapmazdı. Kalkışmayı planladığı ve finanse ettiği argüman edilen George Soros’la iktidar etrafından siyasetçilerin görüşmeleri de Seyahat olaylarından sonra kesilmedi; Soros’un Kasım 2015 tarihinde ülkemize geldiğinde yetkililerle görüşme yaptığını biliyoruz.
Gezi protestolarının dış güçlerce sahneye konulmuş bir kalkışma olduğuna dair anlatı, 15 Temmuz darbe teşebbüsünden sonra hükümetin resmi görüşü haline geldi. Yeni kanıtlar, bilgiler ortaya çıktığı için değil; bu kurgu yeni devrin siyasi ortamına, dış güçlerin akınları ekseninde kurulan siyasi söyleme uygun olduğu ve Seyahat protestolarını kriminalize etmeye hizmet ettiği için. Günümüzde de birtakım protestolar, şovlar Seyahat örneği verilerek darbecilik ile ilişkilendiriliyor. Seyahat iddianamesi bu kurguya uygun olarak hazırlandı. İddianame ve tutuklanmam, bu kurguya dayanak olmak için kullanıldı.
Manidar olan, Gülenci yapılaşmanın hazırladığı kurgunun ve birebir takımdan şahısların hukuka ters olarak temin ettikleri telefon dinlemelerinin, FETÖ üyeliğinden suçlanan yargı mensuplarının tasfiyesinden sonra kullanılmış olmasıdır. Balyoz ve Ergenekon davalarında sahtecilik, kanunları siyasi maksatlar için berbata kullanma sistemleri ortaya çıkarıldıktan sonra, yargının bundan gerekli dersleri çıkarması ve hukuk normlarına riayet etmede eskisinden çok daha hassas hale gelmesi beklenirdi. Gelişme aksi tarafta oldu, suimisal emsal haline geldi, siyasi emeller için yargıyı araç olarak kullanma anlayışı ve adaleti yanıltma formülleri tahkim edilerek sürdürüldü.
Önünüzdeki mütalaa Seyahat iddianamesindeki kurguya sadık kalmış. Seyahat protestolarının kolluk güçlerince bastırılan bir kalkışma olduğu anlatısına uygun düşmeyen olaylar hazırlanan mütalaaya dâhil edilmemiş. Bu nedenle, Başbakan ile yapılan toplantılara, 14 Haziran toplantısından sonra Taksim Dayanışma Platformu’nun yaptığı, hareketlerin artık yalnızca Taksim Dayanışma’nın çadırında sürdürüleceği, başka çadırların, flamaların ve bayrakların indirileceğine dair duyurusuna yer verilmemiş. Bu duyurudan sonra flama ve bayrakların indirildiğinden, barikatların temizlendiğinden de kelam edilmemiş. Bu bilgiler Hükümetin tutuklanmamla ilgili 7 Mart 2019 tarihinde AİHM’e yolladığı Mütalaası’nda kullanılan, bir devlet kuruluşu olan Türkiye İnsan Hakları Kurumu’nun 30 Ekim 2014 tarihli “Gezi Parkı Olayları Raporu”nda mevcut. Bu raporda ölümlere ve yaralanmalara yol açan kolluk güçlerinin müdahaleleri, biber gazı kullanımında görülen aşırılıklar ve kuralsızlıklar detaylı biçimde anlatılmış:
Raporda “Kamuoyuna yansıyan birçok imgede, polisin, kaçan, işyerlerine sığınan, atılan gazlar nedeniyle rahatsızlanan göstericilere müdahaleye devam ettiği, başta biber gazı olmak üzere sıkıntı kullanma ortalarının yöntemsiz kullanılması nedeniyle şovlara barışçıl bir biçimde katılanların ve hatta şovlarla ilgisi olmayan birçok insanın da yaralandığı” söz edilmiş ve
“Bu çerçevede, toplumsal olaylara karşı güç kullanımının, gösterilen cebir, şiddet, karşı koyma yahut akının derecesine nazaran kademeli formda artan nispette ve orantılı olması prensiplerine riayet edilmeksizin gerçekleştirilen müdahaleler Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 3. hususu ile müdafaa altına alınan ‘işkence ve kötü̈ muamele yasağının’ ihlali olarak kıymetlendirilebilir.”
“Gezi Olaylarında kitlenin biber gazına ve öteki sıkıntı kullanma araçlarına ağır olarak maruz kılınması kolluk güçlerine yönelik öfkeye yol açmış, bu da şiddet olaylarını tetiklediği üzere hareketlerin sürekliliğine neden olmuştur” kıymetlendirilmesi yapılmıştır.
Mütalaada Seyahat protestoları sırasındaki ölümlere, “birçok vatandaşımız hayatını yitirdi” halinde tek bir cümleyle yer verilmiş. Protestolarda birçok vatandaşımız yaralandı lakin birçok değil birkaç yurttaşımız hayatını kaybetti. Bu birkaç yurttaşımızın kim olduklarını belirtmeye ve hayatlarını nasıl kaybettiklerini anlatmaya gerek duyulmaması vefatları sıradanlaştırıyor, adeta mala verilen zararın uzantısı haline getiriyor.
Mütalaada anlatılmayan acı gerçek; Ethem Sarısülük’ün şov sırasında polis kurşunuyla, Abdullah Cömert ve Berkin Elvan’nın başlarına isabet eden gaz fişekleriyle, Zeynep Eryaşar, Selim Lider, Serdar Kalakal ve İrfan Tuna’nın ağır biber gazına maruz kalmalarının tesiriyle ve Ali İsmail Korkmaz’ın polis memurlarının da karıştığı fiziki taarruz sonucu hayatlarını kaybettikleridir.
Kalkışma teorisine halel gelmesin diye güvenlik güçlerinin orantısız ve kural dışı gaz kullanımını, bunların yol açtığı vefatları ve ağır yaralanmaları görmezlikten gelen bir Seyahat olayları anlatısı, insan haklarına ve sakıncalı görülen insanların hayatlarına paha vermeyen bir anlayışı yansıtmaktadır. 4,5 yıldır benim özgür yaşama hakkımın gasp edilmesine yol açan yargısal hareketlerin yansıttığı üzere.
Gezi Olayları, pek çok ulusal ve memleketler arası akademik çalışmaya da husus olmuştu. Değerli mecmualar ve saygın yayınevleri tarafından yayınlanmış derlemelerde yer alan 35 kadar makaleyi inceleyip Mahkeme’ye sunmuştuk.
Makalelerin paylaştığı temel müşahede, Seyahat Olayları’nın plansız ve beklenmedik bir halde ortaya çıktığıdır.
Organizasyon biçimi açısından da bütün çalışmalarda vurgulanan nokta, hareketlerin, “yatay”, “bir merkeze bağlı olmayan”, “lidersiz” özellikte olmalarıdır.
Sonuç olarak, bugüne kadar yapılmış bilimsel nitelikli araştırma ve değerlendirmelerin hiçbirinde Seyahat Olayları’nın Hükümet’i devirmeye yönelik evvelden planlanmış ve yabancı güçlerin takviyesiyle yürütülmüş olduklarına dair bir tez öne sürülmemiştir.
İçişleri Bakanlığı bilgilerine nazaran 80 vilayette 3 milyonu aşkın kişinin katıldığı, 164’üne kanunsuz hale dönüştüğü gerekçesiyle müdahale edildiği, 5500 eylem/etkinliğin bir merkezden organize edilen bir kalkışma olduğu teorisi, siyasi hedeflere hizmet eden, türel ve mantıki temelden mahrum bir savdır. Benim bu aksiyonları planladığım, organize ettiğim, yönettiğim; Seyahat Parkı’na bir masa, bir hoparlör, poğaça ve eczaneden alınan ağız maskeleri götürerek kalkışmanın maddi muhtaçlıklarını karşılamış olduğum; iki şahısla birkaç telefon görüşmesi yaparak ortalarında siyasi partilerin de bulunduğu 70’e yakın kuruluşun oluşturduğu Taksim Dayanışması Platformu’nu yönlendirmiş olduğum da saçmalık seviyesinde bir tezdir.
İddianamede ne örgüt yöneticisi olduğumla ilgili ne de planlanmış bir kalkışmadan haberim olduğuna dair hiçbir bulgu ortaya konmadığından, bu savlar çok derecede gerçeklikten kopuk ve mantığa karşıt olduklarından, mütalaada, üzerime cürüm yamayabilme gayesiyle yeni tariflere yer verilmiş.
Benim protestoculara akıl hocalığı yaptığım argüman ediliyor. 30 yıldır sivil toplum kuruluşlarında çalışmış, barışı, insan haklarını, demokrasiyi savunan teşebbüslerde yer almış birisi olarak görüşlerimi kamuoyu ile de, tanıdığım sivil toplum aktivistleri ve siyasetçilerle de paylaşırım. Bu kapsamda, iddianamede de belirtildiği üzere, hükümet yetkilileri ile de bir toplantıya katıldım. Benim şiddet içeren, hata sayılan bir hareket biçimini önermem, insanları, kuruluşları buna teşvik etmem kelam konusu olamaz. Esasen iddianamede de bu türlü bir bulgu mevcut değildir. Hukuksuz dinlemeler sonucu bana ilişkin oldukları teziyle iddianameye yerleştirilen kelamlardan hiçbiri bu istikamette bir niyeti yansıtmamaktadır.
İddianamede beni hatayla ilişkilendiren, bu hedefle faaliyet gösteren bir örgüte takviye verdiğimi gösteren rastgele bir bulgu ortaya konamadığından, başvurulan bir öteki tarif da benim kalkışmanın “perde ardı organizatörü” olduğum. Ben Seyahat Parkı’ndaki yapılaşma projesine açıkça karşı çıktım, bu projenin durdurulması için gayret gösterdim, kamuoyuna yönelik açıklamalara ve bu gayeyle yapılan toplantılara katıldım. Çalışma ofisim Seyahat Parkı’na bitişik pozisyonda olduğu için çeşitli kezler orada bulunma ve birçoğu hiçbir örgütle bağı olmayan gençleri gözlemleme fırsatı buldum. Barışçıl biçimde ve etik kıymetlere bağlı kalarak sürdürdükleri nöbeti, Seyahat Parkı’na sahip çıkma hassaslıklarını takdir ettim; kullanmaları için parka bir masa ve hoparlör götürdüm. Seyahat Parkı’nda fidan ekme aktifliklerine de şahsen katıldım. Hiçbir faaliyetimi perde gerisine gizlemeye gerek duymadım. Hiçbir davranışım ve konuşmamda da zımnî bir planı yürütmekte olduğuma dair bir işaret, bir tabir mevcut değildir.
Savunmamda da söylediğim üzere, hükümetlerin kamu faydasına olmayan teşebbüslerinin engellenmesi için düzenlenen barışçıl protestoları, demokrasinin gereği, legal sivil toplum faaliyetleri olarak görüyorum. Seyahat Parkı, üzerinde taşınabilecek birkaç ağacın bulunduğu boş bir arsa değildir. Benim üzere bölgede yaşayan ya da çalışan binlerce İstanbullunun yararlandığı, kıymetli bir kamusal fonksiyon gören, kentimizin toplumsal altyapısına katkı sağlayan çok kıymetli bir yerdir. Seyahat Parkı’nın yok olmasına yol açacak olan yapılaşma projesi anti-demokratik biçimde dayatılan, kamu çıkarlarına ters bir teşebbüstü. Oldubittiye getirilerek parkın tahrip edilmesinin engellenmesi, İdari Mahkeme’nin bu projeyi iptal etmesi ve yapılaşmanın durdurulması kamu faydasına olmuştur. Hükümetin Irak işgalini kolaylaştırmak için topraklarımızı ve limanlarımızı işgal güçlerinin kullanımına açma istikametinde yasal düzenlemelerine karşı protestoların yapılması ve bu teşebbüsün engellenmesi örneğinde olduğu üzere.
Gezi protestolarının George Soros tarafından finanse edilmiş olduğu savı, protestolara katılanların aksiyonlarını itibarsızlaştırmayı amaçlayan, makus niyetle hazırlanmış bir kurgudur. Bunun gerçek olmadığını yalnızca protestolara katılan yurttaşlarımız değil, MASAK sorumluları, Açık Toplum Vakfı ve Anadolu Kültür’ün hesap hareketlerini incelemiş olan kontrolcüler de çok güzel bilmektedirler. Bu tezin, araştırma sonucu ulaşılmış rastgele bir bulguya, kanıta değil, Soros’un Arap Baharı’nın ardındaki yabancı odak olduğu algısına dayandırıldığı Seyahat iddianamesinde açıkça belirtilmiştir.
İddianamenin başlangıcında, “Mısır, Tunus, Yemen üzere ülkelerde görülen, Arap Baharı olarak isimlendirilen hareketlerde”; “bu ülkelerde yaşanan halk ayaklanmalarında George Soros’un değerli bir aktör olduğu, bu ihtilal süreçlerine çok büyük finansal dayanak sağladığı”nın basına yansıdığı belirtilmiş. İddianamede; “bu süreçlerle Seyahat kalkışması sürecinin birebir örtüşmesi” ve “sosyal medyada birebir slogan ve imgelerin kullanılmış olması”ndan ötürü, “George Soros’un, ayaklanmaların yaşandığı öbür ülkelerde olduğu üzere Seyahat kalkışması sürecinde de faal olduğunun anlaşıldığı” tabir edilmiş.
Ben savunmamda Soros’un Seyahat protestolarına kaynak aktarmış olduğuna destek olarak kullanılan bu savların da gerçeğe de mantığa da karşıt düştüğünü, Mısır’da ve Tunus’ta toplumsal hareketlerin Müslüman Kardeşler örgütü ve paralel çizgide örgütlerin liderliğinde gerçekleştirilmiş olduğunu belirtmiştim.
İddianamede anlatılanlar da bu kurguyla bağdaşmıyor. Benim Seyahat protestolarını organize etmiş olduğuma meczup olarak bir televizyon / internet yayını kurmak için çalışmalarda bulunduğum anlatılmış. İddianameye nazaran bu yayının fonksiyonu Seyahat kalkışmasını gündemde tutmak ve yeni kalkışmaların gündem olmasını sağlamak olacak. Bu teşebbüse kaynak sağlamak için çeşitli kişi ve kuruluşlarla temasa geçtiğim, Soros ile de irtibat kurmayı planladığım sav ediliyor. Kalkışma için bu kadar kıymetli bir fonksiyonu olan yayın projesi, iki yıldır kalkışmayı planlamış ve finanse etmiş olduğu argüman edilen Soros tarafından sanki neden daha evvel desteklenmemiş? Birebir soruyu yine benim aleyhime kanıt olarak kullanılan, gerçekleştirilmemiş Seyahat ile ilgili sinema projesi için de, protestoculara maske ve gereç temini için kaynak arayışında bulunduğum savı için de yöneltebiliriz.
Daha evvelki beyanlarımda da tabir ettiğim üzere, benim, kurulduğundan beri maddelere uygun biçimde faaliyet göstermiş olan Açık Toplum Vakfı’nda, öbür idare şurası üyelerinden farklı bir pozisyonum, yetkim olmadı. George Soros’un Türkiye ziyaretlerinde bütün idare şurası üyeleriyle yaptığı Vakfın çalışmalarının değerlendirildiği toplantılar dışında Soros’la özel bir irtibatım da olmadı.
Benim dışımda Açık Toplum Vakfı’nın hiçbir İdare Şurası üyesinin sözüne başvurulmamış olması, George Soros’un da suçlananlar ortasında olmaması, Soros’un benim üzerimden Seyahat protestolarını organize ettiği, kaynak aktardığı kurgusuna, bunu yazanların da inanmadığını göstermektedir.
Yargı sürecinin hiçbir basamağında benim de savcılık tarafından sorgulanmamış olduğumu hatırlatmak isterim. Hükümeti devirmek için planlanıp sahneye konduğu tez edilen Seyahat olaylarında, 15 Temmuz darbe teşebbüsünde, bu kadar değerli roller oynadığına inanılan birisinin sorgulanmaması, faaliyetleri, işbirliği yaptığı şahıslar hakkında bilgi temin etmek için bir gayrete girilmemiş olması savcılık mesleğinin tabiatına alışılmamıştır, önemli bir vazife ihmalidir. Lakin, iddianamede kullanılacak kurgu esasen evvelden hazırlanmışsa, sorgulama yapılmamasının tercih edilmesi anlaşılır. Çünkü sorgulamada ortaya çıkacak bilgiler bu kurgu için komplikasyonlara neden olabilir.
Mütalaada Açık Toplum Enstitüsü ve bileşenlerinin maksadının dünya üzerindeki farklı kültürleri yozlaştırarak kendilerinin denetim altında tutabildikleri kozmik kültüre sahip topluluklar yetiştirmek olduğu, bu sayede avuçlarının içinde tuttukları kapital sistemi kendi çıkarları doğrultusunda devam ettirecek kozmik bir tüketim topluluğu oluşturabilecekleri ve bu gayeyle fonladıkları sivil toplum örgütlerini kullandıkları yazılmış.
Bu kıymetlendirme bir araştırmayla desteklenmemiş, bilimselliği kabul edilen akademik bir çalışma da kaynak gösterilmemiş. Bu nedenle tüzel metinlerde kullanılabilecek bir açıklama niteliğine sahip değil, direkt yazanın inançlarını yansıtıyor. Hayli küçük bir topluluğun dünya kapitalist sistemini denetim ettiği, kozmik kültürü yayarak farklı kültürleri yozlaştırdığı, bu sayede dünya üzerinde bir hakimiyet sağladığı görüşü, birtakım etraflarda kullanılan, kozmopolit kültüre sahip olan Musevilerin dünya üzerinde hakimiyet kurmak için bilinmeyen bir plan yürüttüklerine dair tezleri akla getiriyor. Bu ideolojik yargının Seyahat protestolarıyla ilgili kullanılması, gerçekleri tahrif etmeye ve yaşanan olayların objektif biçimde değerlendirilmesini engellemeye hizmet ediyor. Yediden yetmişe her sınıftan insanın; gençlerin, öğrencilerin yanı sıra sokakta çalışanların, ayakkabı boyayan çocukların, apartman vazifelisi fakir insanların ve ailelerinin, Suriyeli göçmenlerin, aşağılanmadan, rahatsız edilmeden ziyaret edecekleri, dinlenecekleri, sohbet edecekleri bir park mı, yoksa parası olmayanların giremeyeceği, yerli ve yabancı markaların pazarlandığı bir alışveriş merkezi mi insanları tüketim dürtüsünün kıskacına sokar?
Halka ilişkin bir parkı korumak için çaba etmek mi, yoksa burasını ortadan kaldırarak ticari projeler dayatmak mı, tüketim toplumu yaratmaya, sermayenin insan hayatı üzerinde egemenlik kurmasına hizmet eder?
Mütalaada, hukuk normlarına nazaran hazırlanmış, somut olayların dürüstçe yapılmış objektif değerlendirilmesini değil, siyasi aktörlerin telaffuzlarını yansıtan Seyahat olayları kurgusunun tekrarlandığını ve ilavi ideolojik saptamalarla tahkim edilmiş olduğunu görüyoruz.
Bu kurgu bir müddetliğine adaleti yanıltmak için kullanışlı olabilir. Lakin bu durumun uzun sürmeyeceğine, kamuoyunun da bu kurguya ve burada bulunanların hatalı olduklarına ikna edilmesinin mümkün olmayacağına inanıyorum.
Hayatımın dört buçuk yılını kaybettikten sonra teselli bulabileceğim şey, yaşadıklarımın yargıdaki problemlerle yüzleşilmesine katkıda bulunması ve benden sonra yargı karşısına çıkacak olanların daha adil bir muamele görmeleri ihtimalidir.
Can Atalay, Mücella Yapan ve Tayfun Kahraman’ın savunmasının tam metni
“A. Mücella Yapan, Ş. Can Atalay ve Tayfun Kahraman’ın dune, bugüne ve geleceğe dair müşterek sözüdür” diyerek başlayan Can Atalay, Mücella Yapan ve Tayfun Kahraman’ın savunmasının tam metni şöyle:
Niyetinizi ve endişelerinizi biliyor, bu beyhude uğraşlarınızı reddediyoruz! Zira Gezi’yi yaşadık, biliyoruz!
Gezi Direnişi; bu ülke tarihinin en demokratik, yaratıcı, eşitlikçi ve en kapsayıcı barışçıl kitlesel hareketi. Daima birlikte konuşup karar vermenin, fikri ve hayatı paylaşmanın, yaşama her boyutu ile sahip çıkmanın duvar yazısı olmuş hali. Ölümcül polis şiddetine karşı her kentte yankılanan barışçıl ve haklı reaksiyonun ismidir Seyahat.
İddia makamı çaresizce ve tekraren tez etse de içeriden yahut dışarıdan bir şefi, reisi, talimat vereni, zirve örgütü, finansörü yoktur! Olamaz da. Bu tez, tüm olayların akışına, mantığın hudutlarına zıt. Milyonlarca insanı haftalarca sokağa dökebilecek tek güç fakat halkın kendi iradesi olabilir.
Hayali senaryolara dayanan suçlamalar, terör, darbe, dış güçlerin oyunu üzere temelsiz ithamlar ve tarafsızlığı çoktan tartışmalı hale gelmiş yargısal zorlamalar Seyahat Direnişi’nin tarihî gerçekliğini değiştiremez. Çünkü bu iddianameler ve ithamlar bir zümrenin eseriyken, o gerçekliğin şahidi milyonlardır.
Gezi Direnişi’ni cürümle, terörle, darbeyle, kalkışmayla anılan bir harekete dönüştürme eforu hiçbir kanıta, tanıklığa ya da ayrıca bir somut gerçekliğe dayanmıyor. Yalnızca temelsiz bir yorumdan ibaret. Siz de biliyorsunuz zira dersini gördüğünüz hukukun kabul edebileceği tek bir kanıt, ispat bulamadınız, yaratamadınız da.
Gezi Direnişi’nin demokratik hak ve tabir özgürlüğü çerçevesinde son derece yasal ve anayasal bir tabanda gerçekleştiği hakikatın ta kendisi.
Tüm bu gerçekliğe karşı, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı Türk Ceza Kanunu’nun “Anayasal Tertibe Karşı Suçlar” kısmında yer alan TCK 312 inci unsuru uyarınca cezalandırılmamızı istiyor.
İddia makamı bu suçlamaya ait hukukî bir destek, suça ait bir kanıt bulunması ya da “illiyet bağı kurulması” üzere ceza yargılamasının minimum gerekliliklerden kendini muaf tutuyor.
İddia makamı, yurttaşların haklarından değil yalnızca yükümlülüklerinden kelam edilmesini istiyor.
O hakları yok sayıp yükümlülüklerin de çerçevesini kendisi çiziyor.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi üzere Mimarlar Odası ve Kent Plancıları Odası’nın da; İstanbul’un kent merkezinde kalan son müşterek, kamusal, yeşil ve afet sonrası toplanma alanının AVM’leştirilmesine ait kelam söyleme vazifesi vardır. Yok saydığınız, kabahat saydığınız bu misyon; Anayasa’da yer alan “yürütme” sözünün (tümel ve tikel) bütünlüğü unsurudur.
Tüm bu hukuksuzluk deryası içinde biz yeniden hukuktan; haklardan kelam etmekte ısrar ediyoruz: Anayasal sistem sözü salt “yürütmenin fonksiyonlarını” değil, başta devletin temel maksat ve misyonları olmak üzere fikir ve kanaatlerini açıklama ve yayma özgürlüğünü, basın özgürlüğünü, örgütlenme özgürlüğünü, toplantı ve şov yürüyüşü düzenleme hakkını, sağlıklı ve istikrarlı bir etrafta yaşama hakkını, konut hakkını, haklara ve özgürlüklere ait kamu idaresinin/yürütmenin bu ve başka yükümlülüklerini işaret eder.
A. Mücella Yapan, Ş. Can Atalay ve Tayfun Kahraman’ın haklarını kullanması ve Anayasal vazifelerini yerine getirmesi Türk Ceza Kanunu’nun 312 inci unsuru uyarınca “hükümete karşı suç” olarak nitelenemez!
Herkes tarafından bilinmektedir ki; Gezi’yi büyüten ve kitleselleştiren; Taksim Dayanışması yahut ferdî iştirakçilerin toplumsal medyadan yaptığı takviye davetleri değil, toplumsal tansiyonu artıran polis şiddeti ve periyodun hükümetinin bu tansiyonu yatıştırmaktan uzak açıklamalarıydı.
Eğer objektif olarak olayların gelişimi incelenirse, sürecin son derece spontane, anlık ve zaten evrildiği açıktır. Çok belirsizlik ve bilinmezlik içinde, bırakın öncesinden planlamayı, toplumun anlık tepkisini ne ön görmek ne de organize etmek mümkün olabilirdi. Şu açıktır ki; Seyahat Parkı hareketlerinin tasarlanmış bir komplo olduğu tezini öne sürmek gerçek dışıdır.
Bu nedenle, bir defa daha burada Seyahat direnişini karalamak için oluşturulan zorlama senaryoya karşı yaşananları ve Taksim Dayanışması’nı tekrar anlatma zorunluluğunu hissediyoruz.
Taksim Dayanışması meslek kuruluşları, sendikalar, dernekler ve siyasi partilerin askıya çıkan plana karşı oluşturduğu hiyerarşisi olmayan bir yapı. Seyahat Direnişi sırasında sesini duyurmak isteyenlerin hislerine tercüman oldu ve kelamlarını kamuoyu ile paylaştı.
Taksim Dayanışması, TMMOB Mimarlar Odası ve TMMOB Kent Plancıları Odası’nın daveti ile, Taksim Cumhuriyet ve Emek Meydanı’nın yok edilmesi ve Taksim Gezisi’nin betonlaştırılmasına ait (17 Ocak 2012 onanlı) imar planının askıdan 14 Şubat 2012 salı günü inmesinden çabucak bir gün sonra yapılan toplantının akabinde, bu toplantıya katılan kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluşları, dernekler ve siyasi partilerin müşterek iradesi ile kuruldu.
Taksim Dayanışması bir ortaya geldikten sonra, hem anılan imar planlarına ait dava açma hazırlığı sürdürdü hem de kamuoyu oluşturmak ve halkı bilgilendirmek üzere basın açıklamaları, imza kampanyaları, insan zinciri ve cumartesi günleri yapılan sembolik nöbetler üzere tamamı anayasal demokratik hakların kullanımı niteliğinde çalışmalar yaptı.
Taksim Dayanışması’nın sekretaryasını oluşturan iki meslek odası; TMMOB Mimarlar Odası ve TMMOB Kent Plancıları Odası ile genişletilmiş sekretaryasını oluşturan Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği (TMMOB), DİSK, KESK ve İstanbul Tabip Odası üzere kurumlar, bu süreçte bir uyum değil yalnızca tercüman rolü üstlendi. Sekreterya, kelam konusu açık tartışma ve toplantılarda bileşen temsilcilerinin ve başka iştirakçilerin kanılarını tek bir duyuru altında toplayarak kamuoyu ile paylaştı.
11 Mayıs 2012 tarihinde açılan davanın yargılama konusu sürecin şehircilik ve muhafaza prensiplerine, planlama tekniğine ve kamu faydasına alışılmamış olduğunu açık biçimde ortaya koyan eksper raporu 15 Mayıs 2013 tarihinde tarafımıza bildirim edildi. Bundan çabucak sonra; anılan imar planının iptaline ait kararını beklemeye başladığımız anda, 27 Mayıs 2013 gece yarısına hakikat bizim itiraz ettiğimiz ve dava açtığımız ismi “yayalaştırma” olan plan ve projede dahi yer almayan bir yaya yolunun açılacağı teziyle ağaçların hukuksuzca sökülmesi üzerine yurttaşlar itiraz etmeye başladı.
Tümü ile barışçıl prosedürlerle kaçak inşaata itiraz eden yurttaşlara birinci evvel kimliği bugün dahi bilinmeyen sivil şahıslarca saldırıldı; bu taarruzun çabucak akabinde Fetullahçı polis şeflerinin sevk ve yönetimiyle haksız, izansız ve provokatif polis şiddeti başladı. Bundan sonrası aslında çok sade ve net: insanların demokratik itirazlarına karşı, provokatif polis şiddeti itirazı büyüttü. En sonunda polisin şiddetine ve siyasal iktidarın nobran lisanına karşı tüm itirazlar, Gezi’deki ağaçlar vesilesiyle bir ortaya geldi.
15 Haziran 2013 günü gerçekleşen polis müdahalesine kadar, beşerler Taksim Seyahat Parkı’nda ve ülkenin başka tüm parklarında nöbetlerine devam etti ve Seyahat Parkı’nı muhafazaya çalışanların gördüğü şiddete karşı takviye verdi. Amansız polis şiddetine karşı yurttaşlar gerek sokağa çıkarak, gerekse meskenlerinden, iş yerlerinden tencere tava çalarak seslerini duyurmaya çalıştı ve yansılarını gösterdiler. Bu kısa müddet içerisinde Seyahat Parkı’nda bir ortaya gelen her lisan, din, ırk ve dünya görüşünden insan barışçıl bir biçimde parkı korumak üzere nöbete devam ettiler. Polis şiddeti akabinde ülkenin 80 vilayetinde protestolar gerçekleştirildi ve beşerler vicdanlarına sığmayan bu şiddet karşısında, hükümet tarafından yapılan açıklamaların da tetiklemesi ile kitlesel bir itiraz yükselttiler.
Taksim Dayanışması bu süreçte tüm yetkililere yurttaşların talep ve beklentilerini iletmek ve kamu yönetimine yükümlülüklerini hatırlatmak üzere diyalog kurmaya çabaladı. Burada bir temsil heyetinden çok, talep ve beklentilerini yansıtma vazifesini üstlendi.
Gezi Direnişi mühletince Taksim Dayanışması aracılığı ile defaten lisana getirilen hükümete yönelik:
“(1) Seyahat Parkı, park olarak kalmalıdır ve Topçu Kışlası projesinin iptal edildiği açıklanmalıdır,
(2) halkın demokratik hak kullanımını engelleyen, şiddetle bastırma buyruğunu veren, bu buyruğu uygulatan, yüzlerce insanın yaralanmasına neden olan sorumlular, başta İstanbul Valisi, Emniyet Genel Müdürü olmak üzere derhal istifa etmelidir,
(3) Gaz bombası kullanılması yasaklanmalıdır,
(4) Haksız yere gözaltına alınan vatandaşlar hür bırakılmalıdır,
(5) Taksim başta olmak üzere Türkiye’deki tüm meydanlarında, kamusal alanlarda toplantı, hareket yasaklarına son verilmelidir.” talepleri son derece bahse mahsus, barışçıl ve makul olup Türkiye Cumhuriyeti merkezi hükümeti ve lokal yetkililerinin rahatlıkla kabul ederek olaylara son verebileceği basitlikteydi.
İstanbul Valisinden Büyükşehir Belediye Liderine, Başbakan Yardımcısından, Başbakana ve Cumhurbaşkanına kadar tüm yetkililere bu talepler iletilirken; demokratik kamuoyu yaratmak hedefiyle kararlı, ısrarlı lakin her vakit barışçıl etkinliklere davet yapıldı.
Tekrarlıyoruz; Taksim Dayanışması, bileşenleri, talepleri, basın açıklamaları, aktiflikleri muhakkak, bilinen, aleni, yasal, yasal ve demokratik bir yurttaş ve kurum dayanışmasıdır. Dayanışmamızın bileşenleri anayasal hak ve ödevlerini yerine getirir. Etkinliklerimiz ve çağrılarımız bütünüyle yasal, yasal ve barışçıldır.
Taksim Dayanışması tarafından alınan kararların hiç biri kapalı kapılar gerisinde alınmadı, alınmaz da. Seyahat müddetince hiç bir formda fon kullanılmadı; hiçbirimizin kursağından beş kuruş fon geçmedi.
Gezi Direnişi fon ile para ile açıklanamaz; Seyahat müddetince tüm gereksinimler imece yöntemi karşılandı.
Hiçbir menfaat gütmeden paylaşmanın, dayanışmanın insanı sağaltan bir yanı, insani bir hazzı vardır.
Belki şimdilerde siz anlayamaz oldunuz fakat rantı değil ekmeği bölüşmenin beşere onur veren bir yanı vardır. Yemekten değil yedirmekten, sahip olmaktan değil paylaşmaktsan memnun olan bir kültür var bu topraklarda. İmece sözünün öbür lisanlarda karşılığı yok. Emekliler meskenden yogurt kapları içerisinde börekler getirdi, ucuzluk marketlerinden öğrenci harçlıklarıyla alınmış meyve suları servis edildi. Gezi’de toplumun huzuru o kadar gözetilmişti ki yapılan halka açık forumlarda yüksek ses çıkmaması için alkış yerine el sallanıyordu, nizamlı olarak çöpler Gezi’deki yurttaşlar tarafından toplanıyordu.
Bu kadar benzemezin, farklı dünya görüşünün ve çoğulcu talebin bir ortaya gelmesini sağlayan Taksim Dayanışması yahut bu üç kişi değil; siyasal iktidar.
Orantısız güç kullanımı provokasyonun ta kendisiydi. O provokatif müdahalelere kolluğu sevk ve yönetim eden tüm şeflerin, müdürlerinin Fethullahçı Çete mensubu olduğunu daha sonra daima birlikte öğrenmedik mi? Yansıların yalnızca Taksim’de değil, tüm Türkiye’de büyümesinin nedeni anılan provokasyonun birinci elden sorumlusunun; polis şefleri, onları bu misyonlara getirenler ve “emri ben verdim” diyenler olduğu açık.
Hukuk tanımaz polis şiddetinin ömürlerimizi nasıl kararttığını unutmadık. Onlarca arkadaşımızın gözlerini kaybetmesinin, binlercesinin yaralanmasının, bunun akabinde faillerin ve azmettiricilerin cezasız bırakılmasının böylesi bir hukuk tanımazlıktan beslendiğine şahit olduk. Ethem Sarısülük ile Uygar Yıldırım’ı öldüren polis ve jandarma kurşunlarının, Ali İsmail’e yönelen ölümcül tekmelerin sahiplerinin, Abdullah Cömert’i, Ahmet Atakan’ı, Berkin Elvan’ı ömürden koparan biber gazı fişeklerinin, Hasan Ferit’i vuran mafya bozuntularının ve Mehmet Ayvalıtaş’ı bizden alan pervasızlığın bu hukuksuzluktan güç aldığını biliyoruz.
Biz bu davayı reddediyoruz!
Biz, amansızca bu ölümlere ve yaralanmalara neden olanların adil bir biçimde yargılandığı günleri de göreceğiz.
Gezi’nin emekten yana, fakirden yana, tabiattan yana, ezilmişten yana, ötekileştirilenden yana, bayandan yana, barıştan yana her direnişin içinde yer alacağı, direnen herkesin lisanından düşürmeyeceği bir müzik olduğunu unutturmak istediğinizin farkındayız. Ülke tarihinde bir onur sayfası olarak yer alan Seyahat Direnişi’ni, bu ülkenin geleceğine sahip çıkan demokrasi ve özgürlük çığlığını karalama uğraşınız beyhude.
Bu ülkeye gelecek olan demokrasi, onca baskı ve şiddete karşın kısamadığınız seslerin Gezi’deki yankısından güç alıyor. Zira zeytinlerin, derelerin, tabiplerin, gazetecilerin, avukatların, öğrencilerin, emeği ile geçinen yurttaşların, akademisyenlerin, bayan hareketinin, lgbti+ların yanında daima birlikte kol kola girip baskılara karşı direnmeye devam etmenin yolu, hülasa demokrasinin yolu Gezi’nin gerçek tarihine sahip çıkmaktan geçiyor. Seyahat, bu ülkede toplumsal barışın en gözle görüldüğü, elle tutulduğu yerdi.
Bu iddianame ve temel hakkında mütalaa akla, vicdana sığmıyor, adalet barındırmıyor, bilime dayanmıyor, insan olmanın gereklerine hürmet duymuyor.
Gezi Parkı protestolarına katılan milyonlarca insan, yurttaşlık haklarını savunuyordu. Bu, her bir yurttaşın sorumluluğudur, biz sorumluluğumuzu yerine getirdiğimiz için yargılanıyoruz.
İddia makamının kurmaya çalıştığı komplo teorisi ve şahsen karşı karşıya olduğumuz ağır ceza tehditleri karşısında tekrar söylüyoruz:
Biliyoruz ve inanıyoruz ki; SEYAHAT eşitlik, özgürlük, adalet ve demokrasi için bu ülkenin sönmeyecek umududur.
