Mahkemeler bir kabahatin işlenip işlenmediğine, kanıtları inceleyerek, şahitleri dinleyerek, gerekirse eksperlerin görüşlerine başvurarak karar verirler.
Suçun işlendiği kararına varırlarsa o hatanın kanunlara nazaran cezası neyse o cezayı verirler.
Önce cürmü belirler sonra cezaya hükmederler.
Ancak Türkiye’de, son periyot yargı kararlarına bakıldığında güya bunun karşıtı uygulanıyor izlenimi güçleniyor.
Örneğin Gezi Davası’nda verilen karar bu izlenimi veriyor.
Davanın seyri incelendiğinde Osman Kavala ve öteki sanıklar için verilecek ceza daha evvel kararlaştırılmış da bu cezaya uygun hata aranıp bulunmuş üzere.
Nedenine gelince…
Osman Kavala iki yıl evvel Seyahat davasından beraat etti. Tahliye edilmesi gerekiyordu. Tam cezaevinden çıkacakken darbe teşebbüsünde bulunmak suçlamasıyla yine tutuklandı. Darbe suçlamasını destekleyecek rastgele bir bulgu bulunamadığı için o suçlamadan vazgeçildi. Yerine casusluk suçlaması yapıldı ve casusluktan tutuklandı. 2020 yılından bu yana casusluk suçlamasıyla cezaevinde tutuluyordu. Ve mahkeme karar verdi.
Kavala iki yıldır tutuklu bulunduğu casusluk davasından beraat etti. Daha evvel beraat ettiği Seyahat davasından ağırlaştırılmış müebbet mahpus cezası aldı!
Mahkemenin beraat ettiği davadan ceza verip, tutuklandığı davadan beraat ettirmesi çok tartışmalı, çok garip bir durum ortaya çıkardı.
Sonuçta Kavala iki sefer beraatle sonuçlanan ve kapanan Seyahat davasından 9 yıl sonra ağırlaştırılmış müebbet mahpus cezası aldı. Bu ceza eski ceza kanununda idam cezasının yerine getirilmişti. Şayet eski hukuk yürürlükte olsaydı Kavala idam cezası alacaktı.
Kararın birinci sakat tarafı Kavala’nın beraat ettiği davadan ağır ceza alması, tutuklu olduğu davadan ise beraat etmesidir.
Bu kararı ne Türkiye’de ne dünyada gerçek hukukçulara kabul ettirmek mümkündür.
Türk hukuk tarihine garabet bir karar olarak geçecektir.
Kararın ikinci sakat tarafı evrakta hatanın işlendiğine ait kâfi bir kanıt olmamasına rağmen ceza verilmesidir.
Bu durum mahkeme üyesi yargıç tarafından saptanmış ve karşı oy münasebeti olarak kaleme alınmıştır.
Karara muhalefet eden yargıç, evrakta sanıkların üzerine atılı cürümlerden cezalandırılmalarına kâfi delil bulunmadığını, dinlemelerin ise kanıt niteliği taşımadığını, bu nedenle sanıkların beraatleri, tutuklu sanık Osman Kavala’nın tahliyesi, öteki sanıkların tutuklanmaması istikametinde karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Kararın üçüncü sakat tarafı ise daha evvel AK Parti’den milletvekili aday adayı olmuş ve daha sonra AK Parti iktidarı tarafından avukatlıktan yargıçlığa atanan bir yargıcın oy kullanmış olmasıdır.
Bu yargıcın AK Parti’den siyasete girmiş olması bu davadan çekilmesini gerektirir. Gerçekten sanık avukatları bu yargıcın reddedilmesi talebinde bulunmuş fakat mahkeme bu karara reddetmiştir.
Bu üç sakat taraf bir ortada değerlendirildiğinde kararın siyasi olduğunu ortaya koymaktadır.
İktidar, Kavala’yı cezaevinde tutabilmek için kapanmış Seyahat davasını tekrar açıp zorlama yorumlarla mahkemeden mahkûmiyet kararı çıkarmış oldu. Seyahat üzere Türkiye’nin 79 vilayetinde ortaya çıkan toplumsal muhalefet hareketini bir kişinin örgütlemesi ve finanse etmesi mümkün olmadığı için öbür 7 sanığı da mahkûm ederek bir örgüt havası verildiği izlenimi doğmaktadır.
Umarım hukuksal olmaktan çok siyasi olan bu karar temyiz basamaklarında bozulur ve Türkiye bir hukuk devleti olma umudunu tümüyle yitirmez.
