“Aydın Engin’den Barış Soydan’a sert bir fırça: Ey benim Barış beyefendi biraderim, bugünkü yazını okudum. Sonunda bana hitap etmediğine, ekonomistler ortası kuşdiliyle konuşup ekonomistlerle konuştuğuna karar verdim.”
Dün 81 yaşında hayatını kaybeden Aydın Engin’den bundan iki yıl evvel, 24 Kasım 2020 tarihinde bu bildirisi almıştım.
“Çok haklısın Aydın Abi” diye karşılık vermişim, “İyi ki uyardın. İnsanın kendisini kaptırması çok kolay.”
Ondan aldığım ders işte buydu: “Ekonomistler için yazma, herkes için yaz.”
2018 yılının 31 Temmuz günü bana yazdığı birinci bildiride şöyle demiş: “Kendi lisanları ile konuşan ve biz fanilerin anlayıp anlamadığını umursamayan ‘ekonomi yazarları’ndan oldum bittim hoşlanmadım. Siz bu hoşlanmayışımın ne kadar haklı olduğunu, istenirse bunun bal üzere yapılabileceğini bir defa daha kanıtlıyorsunuz.”
Bu iletisi açıp okuduğumda çok sevindiğimi hatırlıyorum. Aydın Engin’in ismini ta üniversite yıllarından beri duyardım. Cumhuriyet’teki Tırmık köşesiyle ünlenen bir gazetecilik ustası olarak değil, ondan daha evvel, 12 Eylül Darbesi’nden sonra sürgün gittiği Almanya’da hayatını kazanmak için taksi sürücülüğü yapan Türkiye Komünist Partili bir devrimci olarak. (Bu hususta “Ben Frankfurt’ta Şoförken” isimli bir kitap da yazmıştı.)
2018’deki birinci bildirisine “Sizin üzere bir ustadan bu kelamları duymak çok onurlandırıcı” diye karşılık vermişim, “Ekonomi müelliflerinin birbirleri ve birkaç bin borsa yatırımcısı ve bankacı için yazdığını, bu türlü olmaması gerektiğini düşünürdüm ben de daima.”
O vakit şimdi sizli, bizli konuşuyorduk. Sonra o Aydın Abi ben de Barış olduk. Zihninin ne kadar genç kaldığını, ne kadar muzip ve eğlenceli bir insan olduğunu fark ettim. Ünlü köşe müellifi ağırlığı/kibri/egosu hiç yoktu üzerinde. Samimiyetiyle beşerde, “Abi gel oturalım, bir şeyler içelim” deme isteği uyandıran biriydi. Ben de zati bunu birkaç kere söyledim. “Olur Barış” dedi lakin bir türlü olmadı. Hastalıkla gayret, sonra Covid salgını, ameliyatlar…
Aramızdaki samimiyet ilerledikçe fırçaları da sertleşti. 27 Kasım 2020’de şöyle yazmış: “Barış bu cümle senin bugünkü yazından: ‘Covid’in de tesiriyle ağır bir Türkiye ekonomik sakinlikten geçiyor.’ Git köşede tek ayak üstünde ben tamam diyene kadar bekle….”
Birkaç gün evvel bir yerde “Short’lamak” tabirini birkaç kere art geriye kullanınca aklıma Aydın Abi geldi. Duysa, “Ey benim Barış beyefendi biraderim, sonunda bana hitap etmediğine, ekonomistler ortası kuşdiliyle konuşup ekonomistlerle konuştuğuna karar verdim” diye fırçayı basardı herhalde. O denli ya, kim ne anlar “Short’lamak”tan? Onun Türkçesi olan “Açığa satmak” bile anlaşılmaz bir tabir.
Böyle düşününce ne vakittir Aydın Abi’nin yazılarını okumadığımı fark ettim. İnternetten son yazısına baktım.
“Aydın Engin’i bir müddet nadasa bırakmak yeterli olacak.
Nadas’ın ne olduğunu bilmeyen kentli okurlar için bilgi notu: Nadas tarlanın sürülüp, sulanıp ekime hazırlanması lakin o yıl ekilmemesidir.
“Ben de beni nadasa bırakıyorum.”
Ben “Short’lamak” aşağı, “Short’lamak” üst diye konuşurken Aydın Abi, nadasın söz manasını bile kentli okura izah ediyordu. Bu da Aydın Engin’den aldığım son müelliflik dersi oldu.
Güle güle Aydın Abi.
