Rusya ile Ukrayna ortasında 24 Şubat’ta başlayan savaşta, çatışmalar başta Kiev olmak üzere ülkenin kuzey, doğu ve güney bölgelerinde ağırlaşıyor. Kiev yakınlarındaki Buça ve İrpin’in de ortalarında bulunduğu bölgelerden tahliye edilen siviller nispeten daha inançlı olan başşehre getiriliyor.
Kiev’de tanıdıkları olmayan yahut kalacak yerleri bulunmayan Ukraynalı siviller, ya kentte bulabildikleri okullara sığınıyor ya da ülkenin daha inançlı olan batısına, oradan da çoklukla Avrupa ülkelerine geçiyor.
Kiev’de kalacak yeri olmayan siviller, okullarda konaklıyor
Savaşın yorgunluğu vücutlarına ağır gelen yaşlıların bir kısmı da Kiev’deki okullara yerleştiriliyor. Kiev’in doğusunda yer alan 115 numaralı anaokulu da çatışmalardan kaçan sivillere konut sahipliği yapıyor.
Ukrayna ordusunun isteği doğrultusundan tahliye edilen sivillerin barınmasına açılan anaokulunda 50 kişi kalıyor. Bu anaokulunda tahliye edilenlere gönüller tarafından yiyecek sağlanıyor, öbür gereksinimleri gideriliyor.
Anaokuluna süreksiz müddet yerleştirilenler de var, Kiev’den ayrılmak istemeyenler de. Süreksiz müddet bu okulda kalanlar, daha sonra öteki inançlı kentlere tahliye ediliyor. Bu okula sığınanların çoğunluğunu yaşlılar oluşturuyor.
Binlerce kişinin hayatına mal olan savaş, Ukraynalı sivillerin de hayatını aksine çevirmiş durumda. Burada kalan yaşlılar, tahminen de birinci sefer hayatlarında konutlarını terk etmek zorunda kalıyor.
‘Köydeki konutların yarısı yok oldu, yandı’
Kiev yakınlarındaki Pushcha-Vodytsya bölgesindeki çatışmalardan kaçarak bu okula gelen 73 yaşındaki Olya Marchenko, geldikleri yerin ağır bombardımana maruz kaldığını belirtti. Oğlu ve torunuyla meskenlerini terk etmek zorunda kaldığını söyleyen Marchenko, 4 gün evvel bu okula geldiğini lisana getirdi.
Bölgelerine yönelik akınların akabinde sığınaklarda saklandıklarını söz eden ve yaşadıklarını anlatırken göz yaşlarına boğulan Marchenko, “Köydeki konutların yarısı yok oldu, yandı. Ne elektrik vardı ne de gaz. Bizim konutumuza bir şey olmamıştı. Komşularımız bizim meskendeki sığınakta kalıyordu. Ne vakit bitecek?” tabirini kullandı.
Yaşadığı acı nedeniyle konuşmakta zorlanan Marchenko, Kiev’de hiçbir akrabasının olmadığını ve nereye gideceklerini bilmediğini söyledi.
Sadece 2 dakika içinde bir ömür yaşadığı meskeni terk ettiğini anlatan Marchenko, şöyle devam etti:
“Gönüller konutumuza geldi ve herkesin 2 dakika içinde eşyalarını alarak hazır olmasını istedi. Bu kadar kısa vakitte ne alınabilir ki? O anda sığınaktaydık. Sığınaktan çıktık, otomobile bindik, oradan bizi öteki bir sığınağa götürdüler. Sonra da buraya geldik.”
Marchenko ve milyonlarca Ukraynalı sivil, meskenlerini terk etmiş durumda ve savaşın bedelini en ağır biçimde ödüyor.
